Na análise do modelo de cidade saliéntase, por unha banda, a relevancia de Santiago no conxunto da comunidade autónoma e a súa posición central dentro do sistema urbano galego. Pola outra, o Concello dispón de ferramentas sólidas que permiten unha axeitada planificación e xestión urbanística, que serán chave á hora de afondar no modelo de cidade compacta do futuro, adaptada ao cambio climático e á transición enerxética e ecolóxica.

A pesares de contar cun núcleo urbano compacto, o modelo de distribución de determinados equipamentos básicos non terminan de favorecer a consolidación dunha cidade peonil e camiñable. A isto súmase a dispersión poboacional na área norte, onde resulta moi complicado achegar todos os servizos nas mesmas condicións, e tamén o éxodo da poboación nova a municipios da periferia.

Servizos como os de residencias de maiores non permiten manter a continuidade da vida social das persoas usuarias nos seus barrios de orixe. Porén, si se detecta que a cidade dispón dun tecido urbano cun razonable equilibrio entre usos terciarios e residenciais. Ademais, Santiago conta coa vantaxe de ter unha rede moi variada e ben distribuída de espazos verdes, que favorecerán os espazos de convivencia e intercambio social.