Nun contexto no que se prevé un incremento de incendios forestais, vagas de calor e inundacións fluviais, e cunha poboación envellecida, Santiago debe botar man dos seus instrumentos de planificación. Estes permiten identificar e xestionar os riscos e vulnerabilidades e, a través deles, poderanse aplicar medidas correctoras co fin de paliar as consecuencias do cambio climático. Unha posición que se pode reforzar integrando nestas accións aos municipios que forman parte da área urbana.

Como complemento, os parques situados no perímetro do borde urbano, con masas vexetais xestionadas e de especies autóctonas, melloran a protección da cidade contra os incendios forestais. O propio modelo urbano tamén está contribuíndo a limitar a dispersión xeneralizada da poboación e está complementado cunha ampla dotación de zonas verdes.

Sen embargo, a maior dispersión poboacional da zona sueste e a presenza de masas forestais non xestionadas, fai preciso tomar medidas ao respecto. Ademais, existe unha alta dependencia do automóbil privado, o que deriva nun incremento das emisións de CO₂. Como contrapunto, pódense tomar medidas en materia de resiliencia fronte ao cambio climático afondando na xestión de residuos, un eido aínda pouco desenvolvido no municipio.